Włodzimierz Pajdowski – urodził się w 1924 roku, Żołnierz AK, stopień wojskowy podpułkownik. Jesienią 1941 roku zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej, a wiosną 1942 roku ponownie złożył przysięgę już do Armii Krajowej. Zadaniem Włodzimierza Pajdowskiego była łączność, roznosił meldunki i paczki. Zajmował się kolportażem prasy konspiracyjnej. Przy okazji, z własnej inicjatywy, orientował się gdzie można kupić lub zdobyć broń lub naboje. Często zwyczajnie kupował ją od kolejarzy. Następnie brał udział w akcjach Kedywu. Niszczył dokumentu w gminach, zdobywał żywność dla oddziału „Grzechotnika”. Największą akcją w której uczestniczył była akcja za Natolinem i dywersja na niemiecki pociąg z żołnierzami jadącymi na front w 1943 roku. W trakcie okupacji nosił pseudonim „Niemen”. Brał udział w akcji „Burza”. Wchodził z całą swoją grupą w skład drugiego plutonu „Sokoła” Eugeniusza Podrygalskiego. W trakcie akcji uczestniczył w obronie Urzędowa od strony Kraśnika. Brał udział w akcji wymiany jeńców, a następnie w obronie ludności cywilnej mordowanej przez wojska niemiecko-ukraińskie. Po wojnie ukrywał się; w styczniu 1948 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, udało mu się zbiec, w czerwcu 1951 roku zdał maturę i poszedł na studia politechniczne. W listopadzie 1954 roku został aresztowany w Szczecinie i posądzony o szpiegostwo. Wyrokiem Okręgowego Sądu Wojskowego w Zielonej Górze został skazany na dwa lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy. Objęła go amnestia, ale z listy studentów został skreślony. W zawierusze politycznej pozwolono mu na zdobycie tytułu inżyniera dopiero w roku akademickim 1955/1956. W 1968 roku obronił tytuł magistra. źródło:  https://armiakrajowa.org.pl/images/Biogramy_Okręgi_/Wiceprezes_Włodzimierz_Pajdowski.pdf

Gryzelda Studzińska pseudonim „Zela”

Gryzelda Studzińska (ur. 2 marca 1929 r. w Warszawie), harcerka Szarych Szeregów, uczestniczka Powstania Warszawskiego. Jako 11 – latka 3 maja 1940 r. została przyjęta do 52. Żeńskiej Drużyny Harcerek im. Klaudyny Potockiej w Warszawie. W ramach działalności konspiracyjnej brała udział w tajnych kompletach, „małym sabotażu” oraz pełniła funkcję łączniczki Szarych Szeregów. W czasie Powstania Warszawskiego jako sanitariuszka niosła pomoc rannym powstańcom. Po powstaniu wywieziona do obozu koncentracyjnego Gross – Rosen. Po wojnie zamieszkała na stałe w Łodzi i pracowała przez kilkadziesiąt lat jako nauczycielka języka polskiego w łódzkich liceach, wychowując kolejne pokolenia w duchu poszanowania i miłości do Ojczyzny. Porucznik Armii Krajowej, Harcmistrzyni, przyjaciel, nieodzowny przewodnik oraz autorytet dzieci i młodzieży.m